donderdag 3 maart 2016

Jack bestelt een broertje

Op zoek naar een roze uitdaging ,

Er heerst griep in huize weltevreden, er heerst griep onder vrienden en bekenden, kortom we zijn in de ban van. Het is lang geleden dat ik me zo kak voelde. Mijn beste vriend is mijn bed, en een nieuwe post plaatsen gisteren zat er simpelweg niet in.

Ik heb het geprobeerd echt waar...maar wanneer je met je koppie op het toetsenbord dreigt te belanden is het verstandiger een iets meer horizontale houding aan te nemen in de vorm van naar bed te gaan.

Maar goed wanneer je dan zo weg gekropen onder dat dekbed jezelf ligt te herpakken, en je vervolgens met je dekentje naar de bank begeeft heb je uitgebreid de tijd om eens over verschillende dingen na te denken. Want hoe ga ik mijn kinderwens een invulling geven?

Ik kijk nog maar eens op de site van meerdangewenst Leuk om te zien welke constructies er bestaan, en dat het "Roze" gezin al bijna net zo ingeburgerd is dan het traditionele gezin. Maar dat dat bij veel instanties nog niet als "gewoon" word gezien, blijkt wel uit mijn vorige post "Hoezo traditioneel".

Ik bekijk de trailer van een komedie over lesbisch ouderschap, en over Roze kinderen.
"Jack bestelt een broertje" is een kinderfilm uit 2015 waarin de 8-jarige Jack dolgraag een broertje wil, en zijn moeders er dagelijks om smeekt.


Wanneer hij jarig is krijgt hij een konijn, dus niks geen broertje. Als Jack ontdekt dat zijn moeders hem via het internet besteld hebben, gaat er een wereld voor dit kleurrijke kereltje open. Hilarisch lijkt het me, en wat kun je toch wegdromen bij zo'n typische Nederlandse kinderfilm.

Als de aftiteling voorbij dendert zie ik dat de blonde Jack gespeeld word door een kereltje met een wel heel leuke naam, Matsen Montsma.


Heey wat leuk denk ik "Matsen". Klinkt een beetje Deens of Zweeds, ook omdat dit kereltje zo heerlijk blond is leg ik deze link. Maar Matsen blijkt gewoon een Friese naam te zijn. Toch vind ik het erg grappig.

Afbeeldingsresultaat voor matsen montsma
Afbeelding via bron: Jackbestelteenbroertje.nl

Ik houd wel van een beetje anders dan standaard. Ik zat in Friesland op school For Crying out lout. En hoewel ik meer bij de directeur aan tafel zat, konden wij als leerlingen echt heel goed met elkaar overweg.

Zo goed zelfs dat wanneer er een reünie plaats zal vinden ik in mijn slaapzak voor de deur zal liggen. Vergezeld door de anderen denk ik. En we zouden het heel gezellig hebben in die slaapzak. Want jaaaa, mijn eerste kennismaking met twee lesbische klasgenoten vond daar real time plaats net als mijn eerste kennismaking met een joint. Wat geen goeie kennismaking was overigs.

De lesbische vriendinnen schroomden er niet voor elkaar tijdens de pauze even flink te staan zoenen op het bankje voor de school. Bere interessant vond ik het toen al.

Ik was de  één van de jongste van de school en nog nat achter mijn oren, echt veel durfde ik er toen niet mee te doen. Ik had net mijn eerste legpuzzel af, dus kom op zeg, hoe moest ik nou weten hoe dat zoenen in elkaar stak.

De sfeer onderling was super. We kwamen altijd voor elkaar op, en toen er op een dag een paar psychotische patiënten tijdens een wandeling door het bos - grenzend aan onze school - op een nogal dreigende manier " Lesbisch lesbisch" riepen, zijn we met een man of 16 bij Frank in de auto gesprongen. (Frank was de hunk van de school, en de enige met een rijbewijs).

We hadden maar één doel, wij schakelen deze "Lesbisch haters" uit. We will chase them for life, al moeten we je misserige lichaampje uit de drek trekken omdat we er zojuist met 16 man en een auto overheen gereden zijn, you will never hate a lesbian again. Enfin Friesland was een leuke ervaring, leuke mensen dus de Friese naam Matsen blijft nog even in mijn achterhoofd.

Oke waar waren we? O ja ik  had een goede reden om te kijken op de site van meerdangewenst. Want hoe ga ik die kinderwens toch eens een invulling geven. Kies ik voor een donor die ten alle tijden voor de kleine bekend is, en wanneer er behoefte naar is, er regelmatig een ontmoeting plaats kan vinden, of is het co-ouderschap ook een overweging waard?

Bijvoorbeeld met een homo-stel, die net als ik heel graag een kindje willen en zo elkaars wens in vervulling kunnen laten komen. Natuurlijk zitten er overal voors en tegens aan, maar ik moet alles een overweging waard laten zijn. Althans zo voelt het voor mij.

Ik word een beetje heen en weer geslingerd tussen ideaal beelden. Hoe kan ik nou weten wat goed is, wat goed voelt, en wat de meest mooie oplossing voor een kind is. Dat hij of zij meer dan gewenst zal zijn mag duidelijk zijn. Dat ik er soms midden in de nacht van wakker schrik ook.

Hoe ziet jouw ideale constructie eruit, waarom heb jij bijvoorbeeld gekozen voor een donor al dan niet anoniem? 

En hoe ziet jullie co- ouderschap eruit, is het de ideale oplossing of meer een gedoe tussen twee werelden ?  Liggen jullie samen op één lijn qua opvoeding, en hoe reageert jullie wenskindje op het heen en weer gesleep tussen deze twee werelden? 

Ik ben reuze benieuwd naar jullie ervaringen, dus wanneer een een comment achter wilt laten kan dat natuurlijk onder aan deze post. Alvast super bedankt.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten