Het kost misschien net iets meer tijd dan wanneer een vent dat zal doen, maar hé..ik kan het. En ik vind het best leuk om te doen. Wat ik niet leuk vind is schilderen. Echt ik heb er een pleuris hekel aan als ik even zo vrij mag zijn.
Dus hoe ik op het idee kwam om onze oude commode te voorzien van een nieuw likje verf, en daarbij ook nog eens een oud retro ledikantje van marktplaats pluk om ook deze eens flink onder handen te nemen, ik weet het niet maar ik lijk WEL GEK!!!
Compleet in de war.
Insane
Helemaal de weg kwijt
Oké, toch moet die meuk geschilderd worden, ik heb een ideaal plaatje van een leuk ingericht net iets anders dan een standaard kamertje in mijn hoofd, dus waag ik mezelf in iets van 16 etappes aan die ongein.
En waar ik vroeger een bijna hysterische perfectionist was, daar maak ik mezelf terwijl ik de binnenkant van het kastdeurtje schilder, nu maar al te gemakkelijk af met het idee dat die kleine echt niet op zijn knietjes voor dat kastdeurtje gaat liggen om te kijken of moedertje lief het allemaal wel netjes gedaan heeft.
En als hij of zij wel die behoefte heeft, dan rijk ik die kleine gelijk een kleurboek aan kan ie alvast proberen tussen de lijntjes te gaan kleuren. De grapjurk.
Oke project commode kan ik afstrepen, lets start met het volgende en tevens het allerlaatste project wat ik ooit nog voor een babykamer doe schilderen. Ik heb mezelf namelijk al tijdens de derde etappe beloofd om dit nooit meer te doen, en gewoon alles kant en klaar te kopen mocht de gelegenheid zich ooit nog voor doen.
Toch begon ik vanmiddag in een vlaag van totale verstandsverbijstering aan dat ledikantje. Het moet toch af, het is mooi weer, de ramen kunnen open en het waait niet te hard dus kom maar op moet ik haast wel gedacht hebben.
Al bij het zien van een kwast zit in onder de verf. Dat was op de kleuterschool al het geval en dat is nu op 35 jarige leeftijd niet anders.
De verf wat een dure verf was, werkte enigszins hartelijk mee. In een paar vloeiende bewegingen lakte ik zowel het hoofd als het voetbord van het ledikantje aan één kant af. Nu drogen, vrijdag de andere kant.
Maar als u denkt dat dat alles is, nee vergeet het maar gerust. Zo'n ledikantje heeft ook twee zijkanten en dat is niet erg natuurlijk want dat houd het geheel een beetje bij elkaar.
Maar omdat dit een ledikantje is welke bedoeld is om een klein prutsje in te leggen, zitten daar gewoon doodleuk iets van 88 spijltjes in, want anders zijn we met zijn allen zo bang dat die wurm uit dat bedje valt.
En in deze tijd van het jaar vraag ik mezelf steeds vaker af wat er mis is met een kribbe, geen spijltjes helemaal niks om je kapot aan te ergeren gewoon lekker makkelijk. En by the way ik heb HEM daarover nog nooit horen klagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten