Spannend maar vol goede moed.

Vandaag zoals afgesproken een telefoontje ontvangen van mijn verpleegkundige uit de kliniek waar ik hopelijk straks terecht kan voor de inseminatie. Omdat ik een jaar of 8 geleden niet lekker in mijn kippenvelletje heb gezeten, heb ik hiervoor destijds hulp gekregen in de vorm van een opname en goede gesprekken.

Nu ik dolgraag zwanger zal willen worden en nóg veel liever een kleine versie van mezelf rond zal willen zien lopen, zijn er de nodige obstakels te overwinnen. Zo is er vanuit de kliniek contact gezocht met een gynaecoloog die gespecialiseerd is in zwangere vrouwen die psychische klachten hebben gehad of nog steeds ondervinden.

De doelstelling hiervan is om tijdens een eventuele zwangerschap extra zorg te kunnen bieden daar waar nodig is. Juist ook omdat die rare hormonen niet precies weten wat ze willen, en ik daarin tegen wel precies weet wat ik wil, zal dit wel eens tot confrontaties kan gaan leiden.

Om die confrontaties zo minimaal mogelijk te laten zijn, moet ik naar een POP Poli in een ziekenhuis in de buurt, zij gaan door middel van een gesprek kijken welke zorg nodig is, en hoe deze het beste gegeven kan worden. Fijn natuurlijk zo'n extra vinger aan de pols, maar het maakt me wel ietwat onzeker, denk dat iedereen dat wel zal hebben.

Ik houd de moed erin, en kocht via Marktplaats alvast een kei leuke Maxi Cosi Pebble. Tja....iets met schattig en "kon het eigenlijk niet laten".