Alsof het zo moet zijn op deze wel heel bijzondere dag, nu is elke dag natuurlijk bijzonder maar wanneer de samenkomst van de lente en de zonsverduistering samen gaan met het opkomen van de door mij gezaaide groentes nou ja dan zit er wel iets bijzonders in de lucht. Helaas heb ik net als velen met mij deze eclipse niet kunnen zien, meer geluk had ik bij de laatste zonsverduistering in 1999. Samen met kameraad Maarten besloten wij 's nachts na thuiskomst van een zomerkamp met de scouting de volgende dag af te reizen naar Frankrijk omdat de eclipse hier beter te zien was dan in Nederland. Ik belde mijn mams want op dat moment logeerde ik bij Maarten, vertelde haar dat ik mijn tent kwam halen gaf iedereen nog een zoen en we vertrokken naar Frankrijk.
Rond middernacht kwamen wij aan op een camping in het kleine plaatsje Albert, waar we de volgende dag in alle vroegte de tent weer afbraken, op weg nar het Franse Metz, want volgens de media was hier de zonsverduistering het beste waar te nemen. Met nog een flink eind rijden voor de boeg zag ik ineens in de berm een klein zelf gemaakt bordje staan met daarop een flinke pijl naar rechts en de woorden eclipse waarneming plaats. "Doen ?" zeiden we tegen elkaar, en zo gebeurde het dat wij onze reis naar Metz onderbraken en op een klein heuveltje midden in een boerenland met nog een honderdtal mensen al dan niet uitgedost met verschillende lenzen en telescopen hoopten een goed zicht te hebben, dit omdat het op dat moment best bewolkt was. Gewapend met een stukje papier een potlood het digitale klokje en de thermometer ingebouwd in het dashbord van de auto ging ik aan de slag. Helga van Leur zal trots op me zijn geweest vol overgave noteerde ik alles wat ik meemaakte en ik kan u vertellen het werd een hele lijst.
Een kleine opsomming volgt:
- het tijdstip van het begin tot het einde van de eclipse
- de daarbij behorende tekeningen, elk stukje verduistering werd geschetst
- de tempertuursdaling
het stiller worden van de omgeving de vogeltjes de insecten alles ging over op nacht stand, het langzamerhand donker worden de temperatuur die gelijk enkele graden daalt. Waar ik begon met een simpel t- shirtje om dat het gewoon weg warm was die dag greep ik al snel naar een vestje. Terwijl alles in zijn geheel afnam, nam de euforie onder de menigte aanzienlijk toe. Bizar mooi om te zien wat een natuurverschijnsel met een mens doet. Tot in het diepst van hun zieltje geraakt worden door iets wat ze zojuist meegemaakt en ervaart hebben. En ik moet zeggen dat moment wanneer je daadwerkelijk de gehele zonsverduistering ziet en meemaakt is inderdaad fenomenaal te noemen. Dit keer dus gemist door het bewolkte weer, de volgende grote verduistering hoop ik dan toch echt wel weer mee te maken. Vriendinnetje Margriet gaat graag met me mee, haar tent ligt al klaar. Ik daarin tegen moet nog op zoek naar een nieuw eclipse brilletje want ik denk niet dat de laskap van toen tegen die tijd nog functioneert want 12 augustus 2026 is toch nog best wel een eindje weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten